Labrador linii wystawowej – Co to jest Labrador wystawowy – opis

Tak jak w przypadku typów Labradora (angielski/europejski i amerykański), tak i w przypadku linii Labradory można podzielić na dwie kategorie – wystawową i użytkową.

Labrador linii wystawowej (albo Labrador wystawowy) to pies który w procesie hodowli był hodowany pod kątem jak najbliższej zgodności z przyjętymi standardami hodowlanymi tej rasy w danym regionie.

Takie psy mogą brać udział w oficjalnych wystawach i konkursach zorganizowanych przez kluby kynologiczne.

Tytuły i nagrody są wysoko cenione u takich psów a zwycięscy takich konkursów są wartościowymi reproduktorami dla nowych pokoleń Labradorów.

Początki Labradorów wystawowych

Gdy w 1903 Labradory zostały oficjalnie przyjęte do rejestru psów w Anglii (a potem w 1917 w USA) został spisany ich „wzór razy”.

„Wzór rasy” to wytyczna dla hodowców opisująca idealne proporcje, wygląd, umaszczenie i inne cechy fizyczne psa które miały zapewnić, że oryginalne cechy Labradorów zostaną zachowane w nowych pokoleniach tych psów.

Hodowcy zatem zaczęli hodować swoje Labradory trzymając się wzoru bardziej niż umiejętności psa które były tak ważne dla tych którym Labradory pomagały w codziennej pracy.

To sprawiło, że tak hodowane Labradory zaczęły odbiegać wyglądem od tych hodowanych ze względu na ich doskonałe umiejętności. Tak zaczęła się rozwijać linia psów o których dzisiaj mówimy wystawowe.

Różnice pomiędzy linią wystawową a linią użytkową Labradorów

Główną cechę charakterystyczną Labradorów wystawowych jest ich masywniejsza budowa ciała.

Ich sylwetka jest szeroka, z dobrze rozwiniętą klatką piersiową i mocnymi, muskularnymi łopatkami.

Ponadto, jedną z najbardziej charakterystycznych cech u Labradorów wystawowych jest ich szeroka głowa z wyraźnie zaznaczonym stopem (miejsce, gdzie czoło łączy się z nosem) i dobrze rozwiniętymi policzkami.

Ogon Labradora wystawowego, często określany jako „ogon wydry”, jest gruby u nasady i zwęża się ku końcowi. Jest on prosty i noszony na poziomie grzbietu.

Ogólnie rzecz ujmując główna różnica pomiędzy tymi dwoma liniami to budowa ciała psa.

Labradory wystawowe są obszerniejsze i z wyglądu masywniejsze, podczas gdy Labradory użytkowe są chudsze, lżejsze z wyglądu i bardzie dostosowane do fizycznej pracy.

Czy Labradory wystawowe są dobrymi psami rodzinnymi?

Zdecydowaną większość Labradorów którą spotykasz na swojej codziennej drodze to właśnie Labradory wystawowe.

Co prawda większość z nich nie bierze udziału w żadnych wystawach czy konkursach, ale jeśli mają one rodowód i pochodzą z Polskiej hodowli Labradorów to najprawdopodobniej są właśnie Labradorami wystawowymi.

Ta wielka populacja Labradorów wystawowych jest tylko potwierdzeniem tego, że Labradory wystawowe to bardzo dobre psy rodzinne, zarówno dla rodzin bezdzietnych jak i tych z dziećmi.

Nie wymagają one zbyt dużo pielęgnacji oraz świetnie spełniają się w roli psów towarzyskich, włączając się aktywnie w życie swoich właścicieli gdy tylko jest to możliwe.

Dlatego też Labradory wystawowe (czy po prostu wszystkie Labradory) są aż tak popularne wśród miłośników psów na całym świecie. Są to psy które mogą odnaleźć się wszędzie, dopasować do każdego i wieść spokojny i zrelaksowany tryb życie (jeśli ich tego odpowiednio nauczysz).

Jakie są kryteria oceny na wystawach psów dla Labradorów wystawowych?

Wymagania i kryteria oceny na wystawach psów dla Labradorów wystawowych są ściśle związane ze standardem rasy, który jest ustalany przez odpowiednie organizacje kynologiczne, takie jak Fédération Cynologique Internationale (FCI) (do nich zaliczmy Polskę) czy American Kennel Club (AKC) w Stanach Zjednoczonych.

Standard rasy określa idealne cechy fizyczne, temperament oraz zachowanie, które są oceniane podczas wystaw psów. Oto kluczowe aspekty, na które zwracają uwagę sędziowie podczas oceny Labradorów wystawowych:

• Wygląd ogólny – sędziowie oceniają ogólną budowę ciała psa, w tym proporcje i symetrię. Labrador wystawowy powinien prezentować się mocno, krzepko, z dobrze zbalansowaną sylwetką, nie wykazując ani nadmiernej chudości, ani otyłości.
• Głowa – Oceniana jest proporcjonalność głowy do reszty ciała, kształt czaszki, wyraźny stop, kształt i kolor oczu, a także wygląd uszu. Głowa powinna być szeroka z dobrze zarysowanym stopem i żuchwą.
• Sierść – Sędziowie zwracają uwagę na jakość, teksturę oraz kolor sierści. Labrador wystawowy powinien mieć krótką, gęstą i prosto przylegającą sierść z dobrym podszerstkiem, a także charakterystyczną sierść wodoodporną.
• Ogon – Ogon, nazywany „ogonem wydry”, jest oceniany za jego kształt, długość oraz sposób noszenia. Powinien być gruby u nasady, zwężać się ku końcowi i noszony radośnie, ale nie zakręcony nad grzbietem.
• Ruch – Sposób poruszania się jest krytycznie oceniany. Labrador powinien poruszać się płynnie i swobodnie, z dobrym zasięgiem kroków i mocnym napędem z tyłu, co wskazuje na dobrą kondycję i budowę.
• Temperament – Labrador wystawowy powinien wykazywać typowy dla rasy temperament, będący przyjazny, łagodny i nieagresywny. Sędziowie mogą obserwować interakcję psa z właścicielem oraz reakcje na otoczenie.

Podczas wystaw sędziowie mogą również zwracać uwagę na kondycję psa, jego pielęgnację oraz prezentację przez właściciela.

Wszystkie te aspekty razem składają się na końcową ocenę Labradora gdzie celem jest wyłonienie psów, które najlepiej reprezentują standard rasy, nie tylko pod względem wyglądu, ale także zdrowia i temperamentu.