W świecie kynologii wzorzec rasy to coś więcej niż lista cech fizycznych – to wyznacznik, który definiuje istotę psa, jego funkcję i temperament.
Labrador retriever, od lat królujący na listach najpopularniejszych ras, ma wzorzec, który nie tylko opisuje jego charakterystyczny wygląd, ale także podkreśla kluczowe cechy, takie jak inteligencja, łagodność i wszechstronność.
W tym artykule przyglądamy się temu wzorcowi, zastanawiając się, jak te precyzyjne kryteria kształtują postrzeganie jednej z najbardziej ikonicznych ras na świecie.
Wygląd ogólny
Pies mocnej budowy, zwarty; bardzo aktywny (nie może więc być ciężki ani zbyt
masywny); głowa szeroka; klatka piersiowa dobrze rozwinięta, żebra dobrze
wysklepione; lędźwie i kończyny tylne szerokie i mocne.
Zachowanie – Temperament
Łagodny, bardzo ruchliwy. Obdarzony świetnym węchem; wielki miłośnik wody.
Łatwo dostosowuje się do otoczenia, oddany przyjaciel.
Inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy. Usposobienie przyjazne,
bez żadnych oznak agresji lub lękliwości.
Głowa
[Komentarz] Labrador retriever wyróżnia się obszerną i dobrze ukształtowaną czaszką, z wyraźnym stopem i bez wydatnych policzków, co nadaje jej harmonijny wygląd. Nos jest szeroki, z dobrze rozwiniętymi nozdrzami, a kufa mocna, lecz nie klinowata, co świadczy o sile tej rasy. Szczęki są średniej długości, mocne, z regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, w którym siekacze górne idealnie przykrywają dolne. Oczy średniej wielkości, w odcieniach brązu lub orzecha, emanują inteligencją i łagodnym usposobieniem. Uszy są nieduże, lekko przylegające i osadzone raczej z tyłu głowy, co dodaje psu elegancji i wdzięku.
Silna i gładka szyja labradora jest odpowiednio osadzona w dobrze ustawionych łopatkach. Taka budowa zapewnia równowagę i moc niezbędną zarówno podczas pracy, jak i codziennych aktywności, podkreślając wszechstronność tej rasy.
Mózgoczaszka
(1) Czaszka: Obszerna. Wyraźnie zarysowana, bez wydatnych policzków.
(2) Stop: Zaznaczony.
Trzewioczaszka
(3) Nos: Szeroki, nozdrza dobrze rozwinięte.
(4) Kufa: Mocna, nie klinowata.
(5) Szczęki/uzębienie: Szczęki średniej długości, mocne; zęby mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne
przykrywają siekacze dolne, stykają się ściśle oraz są osadzone prostopadle do
szczęk.
(6) Oczy: Średniej wielkości, wyrażające inteligencję i dobre usposobienie; brązowe
lub orzechowe.
(7) Uszy: Nie duże, ani ciężkie, lekko przylegające, osadzone raczej z tyłu głowy.
(8) Szyja
Gładka, mocna i silna, osadzona w dobrze ustawionych łopatkach.
Tułów
[Komentarz] Labrador retriever to rasa, która wyróżnia się harmonijną i funkcjonalną budową. Górna linia grzbietu jest idealnie pozioma, lędźwie krótkie i mocne, a szeroka i głęboka klatka piersiowa z dobrze wysklepionymi żebrami zapewnia siłę i wytrzymałość. Charakterystyczny „ogon wydry”, gruby u nasady i gęsto pokryty krótkim włosem, nadaje sylwetce elegancji, a jednocześnie pełni praktyczną rolę podczas pracy w wodzie i na lądzie. Mocne, proste kończyny przednie oraz dobrze rozwinięty zad z nisko osadzonymi stawami skokowymi zapewniają płynność ruchu, podczas gdy zwarte, okrągłe łapy dopełniają obrazu perfekcyjnej budowy.
Gęsta, wodoodporna sierść jest kolejną cechą charakterystyczną labradora. Krótka, twarda w dotyku i wyposażona w podszerstek chroni przed trudnymi warunkami pogodowymi. Umaszczenie występuje w trzech wariantach: czarnym, żółtym (od kremowego po rudy) oraz wątrobianym (czekoladowym), z dopuszczalną małą, białą plamką na przedpiersiu. Wzorzec rasy precyzuje również optymalny wzrost – 56–57 cm dla psów i 54–56 cm dla suk – podkreślając idealne proporcje, które łączą estetykę z użytkowością tej wyjątkowej rasy.
(9) Grzbiet: Górna linia pozioma.
(10) Lędźwie: Szerokie, krótkie i mocne.
(11) Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami – jej
objętość nie ma być skutkiem nadwagi..
(12) Ogon
Jest cechą charakterystyczną rasy. Bardzo gruby u nasady, stopniowo zwęża
się ku końcowi, średniej długości, bez „pióra”, ale dobrze pokryty krótkim,
grubym i gęstym włosem, dający wygląd „okrągłego” (w przekroju), opisywany
jako „ogon wydry”. Może być noszony wesoło, ale nie powinien zawijać się nad
grzbietem.
Kończyny
(13) Kończyny przednie
O mocnym kośćcu; widziane zarówno z przodu, jak i z boku proste od łokcia do
podłoża.
(14) Łopatki: Długie i skośnie ustawione.
(15) Kończyny tylne
Zad dobrze rozwinięty, nie opadający w kierunku ogona.
(16) Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
(17) Stawy skokowe: Nisko osadzone. Krowia postawa niepożądana.
(18) Łapy: Okrągłe, zwarte; palce dobrze wysklepione, opuszki dobrze rozwinięte.
Chód
Swobodny, z dobrym wykrokiem; kończyny poruszają się równolegle do osi
ciała.
Okrywa włosowa
Włos: Jest cechą charakterystyczną. Krótki, gęsty, bez fali lub frędzli, w dotyku
twardy; podszerstek odporny na niekorzystny wpływ pogody.
Umaszczenie: Całkowicie czarne, żółte lub wątrobiane (czekoladowe). Kolor
żółty obejmuje odcienie od jasnokremowego do rudego (jak u lisa).
Dopuszczalna jest mała, biała plamka na przedpiersiu.
Wzrost i waga
Idealna wysokość w kłębie: psy 56-57 cm (22-22,5 cala) suki 54-56 cm (21,5-22
cali)
Więcej na temat prawidłowej wagi Labradorów znajdziesz tutaj
Wady
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako
wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie,
sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do
której był przeznaczony.
Wady dyskwalifikujące
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.
N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne
w mosznie
Znajdź Labradora dla siebie
lub sprawdź gdzie adoptować Labradora
